Wraz z upowszechnieniem nowych technologii coraz częściej mamy do czynienia z pracą, w której pośredniczą platformy i aplikacje internetowe.
Zadania są rozdrobnione i realizowane przez rozproszonych wykonawców. Zjawisko to nazywane gospodarką zleceń (ang.
gig economy) i stawia osoby wykonujące pracę w nowej sytuacji.
Zamiast relacji pracownik – pracodawca mamy osobę wykonującą pracę,
platformę (i algorytm) oraz klienta, dla którego wykonywane jest dane zadanie.
Na spotkaniu ekspertów projektu „Don’t GIG up” 19 listopada br. w Instytucie Spraw Publicznych wspólnie z przedstawicielami ośrodków badawczych z kilku krajów europejskich przyglądaliśmy się temu, w jaki sposób kwalifikowana jest praca platformowa. Przegląd dotychczasowej praktyki pokazał, że
w Polsce problem jest jeszcze słabo dostrzegany, w Niemczech praca platformowa jest uznawana za
samozatrudnienie, natomiast we Włoszech występuje rozbieżność stanowisk pomiędzy związkami zawodowymi, które
zrównują rolę platformy z rolą pracodawcy, a sądami, które przyjmują odmienne stanowisko. Na uwagę zasługuje francuska inicjatywa upowszechniania
pracy platformowej w formule spółdzielczej (w sektorze usług kurierskich), w której spółdzielcy są pracownikami.
Projekt „Don’t GIG up” jest współfinansowany ze środków Komisji Europejskiej. Liderem projektu jest Fundacja Brodolinii z Rzymu. Jego celem jest zidentyfikowanie rozwiązań, które pozwolą chronić na rynku pracy status osób świadczących pracę platformową.
Agenda 2030 stawia przed nami ważne pytania o naszą przyszłość:
• Jak zmienić wzorce funkcjonowania społeczeństwa i gospodarki na bardziej sprawiedliwe?
• Jak zmienić wzorce produkcji i konsumpcji?
• Jak dokonać sprawiedliwego przejścia do gospodarki do gospodarki niskoemisyjnej i współdzielenia?
• Jak zadbać o równość płci i upodmiotowienie kobiet?
Zapraszamy do obejrzenia czterech krótkich materiałów filmowych, które towarzyszyły debatom eksperckim poświęconym tym zagadnieniom, a za tydzień przedstawimy raport podsumowujący.
Opisane działania są realizowane przez Instytut Spraw Publicznych wspólnie z Instytutem na rzecz Ekorozwoju i we współpracy z Fundacją im. Heinricha Bӧlla. Dwa filmy powstały dzięki współfinansowaniu ze środków Unii Europejskiej w ramach projektu Europe Sustainable for All.
