Polacy znajdują się w czołówce najszybciej starzejących się społeczeństw w Unii Europejskiej, co jest związane z jednym z najniższych na świecie wskaźników urodzeń i ujemnym saldem migracji. W perspektywie kilku dekad będzie można obserwować znaczny spadek liczby ludności, a także niekorzystną zmianę proporcji liczby osób w wieku produkcyjnym do liczby osób w wieku poprodukcyjnym. Zjawiska te mogą mieć wyraźnie odczuwalne negatywne konsekwencje dla stabilności finansowej systemu emerytalnego.
Jednym ze sposobów radzenia sobie z tym wyzwaniem jest włączanie do rynku pracy grup o niskiej partycypacji – między innymi osób w wieku pięćdziesięciu i więcej lat oraz osób niepełnosprawnych. Badania pokazują, że częstymi przeszkodami w wejściu tych osób na rynek pracy lub w utrzymaniu się na tym rynku są czynniki, które składają się na nieadekwatną adaptację miejsca pracy do potrzeb tych grup.
