Zatrudnienie sezonowe pracowników spoza Unii Europejskiej pozwala uzupełnić niedobory siły roboczej na rynkach pracy zarówno Niemiec, jak i Polski. Kraje te jednak stosowały różne podejście do regulacji tego zjawiska: w Niemczech obowiązują ograniczenia okresu zatrudnienia i wymogi równej płacy, z kolei w Polsce wprowadzono minimum formalności, tak aby obniżyć bariery w dostępie do krajowego rynku pracy, szczególnie dla Ukraińców. Unijna dyrektywa, przyjęta w 2014 roku, miała ujednolicić warunki podejmowania pracy sezonowej w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Opóźnienie we wdrożeniu dyrektywy przez Polskę zbiegło się w czasie ze zniesieniem wiz krótkoterminowych dla obywateli Ukrainy. Pracodawcy obawiają się, że skrócenie maksymalnego okresu zatrudnienia do dziewięciu miesięcy w ciągu roku i wprowadzenie zezwoleń na pracę może dodatkowo zniechęcić pracowników cudzoziemskich do pozostania w Polsce. Z drugiej strony dyrektywa ma poprawić ochronę praw pracowników, wprowadzając obowiązek potwierdzenia zawarcia umowy oraz gwarancje zakwaterowania.
Dynamicznie rosnąca skala zatrudnienia cudzoziemców w Polsce sprawia, że przyjęcie rozwiązań godzących interesy pracodawców i pracowników staje się coraz pilniejsze. Wdrożenie zapisów dyrektywy będzie wymagać pogłębionych konsultacji z obiema stronami.
