Publikacje

Jeśli „Europa socjalna” będzie jedynie patchworkowym połączeniem rozwiązań krajowych, to nie wytrzyma konfrontacji z „Europą gospodarczą”, którą spajają znacznie silniejsze więzy. Trzeba więc szukać rozwiązań o charakterze ponadgranicznym w pewnym niezbędnym zakresie, który będzie do zaakceptowania przez krajowe związki zawodowe. Najwyższy czas, aby organizacje te przyjęły jakąś docelową strategię, gdyż nie mogą czekać wciąż na rozdrożu, zwłaszcza w okresie potężnych wyzwań natury obiektywnej dla świata pracy, takich jak zmiana technologiczna, klimatyczna, migracyjna i demograficzna. Taka strategia potrzebna jest zwłaszcza teraz, gdy pandemia COVID-19 przyniosła ze sobą nowe pytania o przyszłość świata pracy. Na pewno nie da się na nie odpowiedzieć jedynie za pomocą krajowych recept ze „starych, dobrych czasów”.

Jak zatem budować społeczny wymiar integracji europejskiej? Wnioski z projektu badawczego ARTUS CEE, którego liderem był Instytut Spraw Publicznych, wskazują, że istnieje potrzeba podjęcia pewnych punktowych działań, aby pobudzić rozwój europejskiego poziomu stosunków przemysłowych. Odwołując się do wyników tych badań, Sławomir Adamczyk formułuje zalecenia dla związków zawodowych z Europy Środkowej i Wschodniej, dla europejskich federacji branżowych i Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych oraz instytucji Unii Europejskiej.