Poziom stabilności sektora obywatelskiego w Polsce w 2017 roku kolejny raz obniżył się w sposób znaczący. Doprowadziło do tego kilka istotnych wydarzeń wpływających na działalność organizacji obywatelskich. Bez realnych konsultacji z organizacjami przyjęto ustawę budującą zcentralizowany system finansowania i kontroli sektora za pośrednictem Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego. Weszły w życie poprawki do ustawy o zgromadzeniach ograniczające prawo do demonstracji. Pojawił się też projekt ustawy o jawności życia publicznego zawierający przepis, który może naruszać ochronę prywatności indywidualnych darczyńców organizacji pozarządowych. Ponadto, zmniejszyła się dostępność funduszy publicznych na szczeblu krajowym - przynajmniej dla części sektora organizacji obywatelskich. W najgorszej sytuacji znalazły się organizacje zajmujące się prawami mniejszości (w tym kobiet, osób LGBT oraz mniejszości etnicznych), przeciwdziałaniem dyskryminacji, wspieraniem migrantów i uchodźców, ochroną środowiska oraz organizacji strażniczych. Co najmniej kilkukrotnie agencje rządowe przyznały też dotacje w sposób nieprzejrzysty. Ponadto, w ciągu całego roku rząd unikał konsultacji społecznych, nawet w sprawie ważnych ustaw ustrojowych, a opinie składane przez organizacje często ignorowano. Dalszemu pogorszeniu uległ też wizerunek publiczny sektora obywatelskiego, ponieważ część należących do niego podmiotów dalej przedstawiano w niekorzystnym świetle w mediach publicznych oraz innych mediach powiązanych z partią rządzącą. To tylko niektóre spośród wydarzeń opisywanych w raporcie dotyczącym 2017 roku.
