W odpowiedzi na dotykający Europę kryzys społeczno-gospodarczy unijni technokraci sięgnęli po ekonomię społeczną. Jako jedno z narzędzi służących niwelowaniu różnic społecznych, odbudowie ducha współdziałania i zaufania między ludźmi, ma także przyczynić się do ożywienia gospodarczego na kontynencie. Podejście takie odpowiada na stojące przed Unią wyzwania, zidentyfikowane w strategii Europa 2020. Zapraszamy do mini-cyklu tekstów przedstawiających różne aspekty przygotowywanych w UE zmian.

Ogólne postulaty sformułowane we wspomnianej stategii Komisja zaczęła w drugiej połowie 2011 r. przekładać na propozycje konkretnych działań, mających się składać na kompleksowy system wsparcia ekonomii społecznej w Europie. Zaproponowane przez nią rozwiązania omówimy w inicjowanej tutaj serii komentarzy. Zaprezentowane zostaną w niej zarówno działania o charakterze systemowym (skierowane na budowę otoczenia prawnego i instytucjonalnego), uwzględnienie ekonomii społecznej w dotychczasowych liniach budżetowych UE, jak i powołanie przeznaczonych na wsparcie dla przedsiębiorstw społecznych odrębnych mechanizmów finansowych, z zaangażowaniem w tym celu również środków prywatnych.

W dalszych częściach cyklu, po zaprezentowaniu planów Komisji, postaramy się je uzupełnić o kontekst z innych krajów kontynentu, m.in. na podstawie wywiadów z osobami zajmującymi się tam przedsiębiorczością społeczną. Będzie to też okazją do przedstawienia odmiennych sposobów rozumienia tego typu aktywności w różnych regionach Europy. Na zakończenie, zgromadzone w ten sposób punkty widzenia zostaną uzupełnione o ocenę potencjalnego wpływu nowych unijnych rozwiązań na sytuację podmiotów ekonomii społecznej w Polsce.