Emerytury są ważnym wyznacznikiem jakości życia i niezależności ekonomicznej osób starszych i ich bliskich. Ich wysokość jest częstym tematem debaty publicznej. Konsekwencje zachodzących przemian społecznych i ekonomicznych prowadzą do obniżenia stopy zastąpienia, czyli relacji pomiędzy wysokością zarobków a przyszłym świadczeniem emerytalnym. Obecnie szacuje się, że w Polsce jest to 50%, ale za 20–30 lat wysokość emerytury będzie stanowiła około 20–30% pensji, w zależności od wcześniejszej sytuacji zawodowej danej osoby. Statystyki i prognozy pokazują jednak, że oprócz konieczności wprowadzenia zmian zmierzających do zwiększenia zabezpieczenia na starość dla ogółu populacji, ustawodawca powinien zwrócić szczególną uwagę na pozycję kobiet w tym systemie. Ich świadczenia na starość już dziś są znacznie niższe, a bez wprowadzenia odpowiednich zmian ich sytuacja ekonomiczna w przyszłości będzie jeszcze bardziej niekorzystna. Konieczność uwzględniania perspektywy równości płci wydaje się więc niezbędna w analizach dotyczących zabezpieczenia na starość. W niniejszej publikacji przedstawiamy sytuację kobiet w systemie emerytalnym, jej przyczyny, obecne rozwiązania prawne oraz propozycje działań, które mogą przyczynić się do zwiększenia równości pomiędzy płciami w systemie zabezpieczenia emerytalnego.
